Hebbeding.

Een ‘hebbeding’ is een aardig niemendalletje; iets dat weinig of geen nut heeft maar dat leuk is om te bezitten. Het woord zelf bestond al aan het begin van de twintigste eeuw, zij het in een iets algemenere betekenis. Köster Henke vermeldt het in zijn Zakwoordenboek van het Bargoens (1906), met als omschrijving `zaken'. In het Bargoens werd het overigens uitsluitend in de meervoudsvorm gebruikt.
Eind jaren zeventig van vorige eeuw dook `hebbeding' op in de huidige betekenis. Het werd in die zin voor het eerst gebruikt door Studio Bazar, als aanprijzing van speciale cadeautjes. Een synoniem is gadget. Eén enkele keer dook ‘hebbeding’ op als aanduiding van een seksueel aantrekkelijk persoon. In Vrij Nederland lazen we in de jaren tachtig over popicoon Madonna: “Feministen begonnen te schuimbekken omdat Madonna zich als een soort hebbedingetje aanbood aan de mannen en jongens in haar publiek.”